เมนู

ทสสหัสสเถรีอปทานที่ 9 (29)


ว่าด้วยบุพจริยาของพระเถรี 10,000 รูป


[169] ในสี่อสงไขยแสนกัป พระ-
พิชิตมารผู้เป็นนายกของโลกพระนามว่าทีปังกร
เสด็จอุบัติขึ้นแล้ว พระพุทธทีปังกรมหาวีรเจ้าผู้
เป็นนายกชั้นพิเศษ ทรงพยากรณ์ว่า สุเมธบัณฑิต
กับนางสุมิตตามีสุขและทุกข์ร่วมกัน
เมื่อเสด็จเที่ยวทรงดูโลกกับทั้งเทวโลก
เสด็จเข้ามาสู่สมาคมแห่งหม่อมฉันทั้งหลาย ใน
การทรงพยากรณ์สุเมธบัณฑิตและนางสุมิตตานั้น
สุเมธบัณฑิตย่อมเป็นใหญ่กว่าชนทั้งปวง
ในสมาคมอนาคตแห่งหม่อมฉันทั้งหลาย ภรรยา
ทั้งหมด กล่าววาจาเป็นที่รักเป็นที่พอใจแห่งท่าน
ข้าแต่พระมหามุนี ทาน ศีลทั้งปวงและ
ภาวนาที่บำเพ็ญดีแล้ว ทานทั้งปวงนี้ คือ ของ
หอม ดอกไม้ เครื่องลูบไล้ ประทีป และทาน
วัตถุอันสำเร็จด้วยรัตนะ หม่อมฉันทั้งหลายบริจาค
แล้วตลอดกาลนาน.
ข้าแต่พระมหามุนีฐานะอย่างใดอย่างหนึ่ง
หม่อมฉันทั้งหลายปรารภไว้แล้ว ทานทั้งปวง
พวกหม่อมฉันบริจาคแล้ว

ข้าแต่พระมหามุนี กุศลกรรมอย่างอื่น
และวัตถุเครื่องบริโภคเป็นของมนุษย์ หม่อมฉัน
ทั้งหลายทำไว้แล้ว หม่อมฉันทั้งหลายบริจาคทาน
ทั้งปวงในพระมหามุนีตลอดกาลนาน
บุญเป็นมากหม่อมทั้งหลายทำแล้ว
ในสงสารมีชาติเป็นอเนก หม่อมฉันทั้งหลายได้
เสวยความเป็นอิสระ ท่องเที่ยวไปในภพน้อยภพ
ใหญ่.
ในภพนี้จึงเป็นภพหลัง หม่อมฉันเกิด
แล้วในนิเวศน์แห่งพระศากยบุตร พวกสตรีเกิด
แล้วในสกุลต่าง ๆ งดงามดังนางฟ้า มีวรรณะ
เป็นที่ชอบใจ หม่อมฉันทั้งหลายมีลาภเป็นอย่าง
เลิศ ถึงยศแล้วได้รับบูชาสักการะแต่ชนทั้งปวง
หม่อมฉันทั้งหลายได้ข้าวน้ำและอาหาร ประชุมชน
นับถือเสมอไป
ละอาคารสถานแล้วออกบวชยังไม่ทันถึง
ครึ่งเดือนก็ได้ถึงแล้วซึ่งความดับทุกข์ทั้งหมดด้วย
กัน หม่อมฉันทั้งหลายได้ข้าว น้ำ ผ้า เสนาสนะ
และสรรพปัจจัยที่พวกทายกทายิกานำเข้ามา
สักการะบูชาเสมอไป

หม่อมฉันทั้งหลายเผากิเลสทั้งหลายแล้ว
.... คำสอนของพระพุทธเจ้า หม่อมฉันทั้งหลาย
ทำเสร็จแล้ว.

ทราบว่า ภิกษุณีหนึ่งหมื่นมีพระยโสธราเถรีเป็นประธาน ได้กล่าว
คาถาเหล่านี้ เฉพาะพระพักตร์พระผู้มีพระภาคเจ้า ด้วยประการฉะนี้แล.
จบทสสหัสสเถรีอปทาน

อัฏฐารสหัสสเถรีอปทานที่ 10 (30)


ว่าด้วยบุพจริยาของพระเถรี 18,000 รูป


[170] ภิกษุณีที่มีสมภพในศากิยสกุล
18,000 มีพระยโสธราเถรีเป็นประธาน เข้าเฝ้า
พระสัมพุทธเจ้า ภิกษุณีทั้ง 18,000 ล้วนแต่ผู้มี
ฤทธิ์ ถวายบังคมพระยุคลบาทแห่งพระมุนี ได้
กราบทูลตามกำลังว่า
ข้าแต่พระมหามุนีผู้นายก หม่อมฉัน
ทั้งหลายมีชาติ ชรา พยาธิและมรณะสิ้นแล้ว
ย่อมถึงอมตบทอันสงบ ไม่มีอาสวะ ข้าแต่พระ
มหามุนีผู้เป็นนายกชั้นพิเศษ ประชาชนย่อมรู้
ความผิด คือ ความพลั้งพลาดที่มีในก่อนของ
หม่อมฉันทั้งปวง ขอพระองค์โปรดประทานอภัย
โทษแก่หม่อมฉันทั้งหลายเถิด.